Όσο κι αν απεχθάνομαι τις επιδοτήσεις, η επιδότηση της παραγωγής, μεταποίησης, και κατανάλωσης ντόπιων αγροτικών προϊόντων είναι (κατά την γνώμη μου) ένα από τα συστατικά της επιβίωσης ή και ανάκαμψης στα χάλια που είμαστε. Μαζί με ενθάρρυνση μετακίνησης του κόσμου από τις τσιμεντένιες τρύπες του, όπου περνάει την μέρα του στο φέησμπουκ, ή την τηλεόραση, στα χωριά του. Η εναλλακτική θα είναι η μετανάστευση σε τρύπες της Βόρειας Ευρώπης, όπου θα κάνουμε εμείς τους Πακιστανούς, εκεί. Καλύτερα στον τόπο μας. Ένας τρόπος να το πετύχουμε αυτό, είναι με έξοδο από την ευρωζώνη και υποτίμηση. Να δούμε αν υπάρχουν και άλλοι τρόποι (υπάρχουν, αλλά έχουν διοικητική παρέμβαση, που εύκολα εξελίσσεται σε εγγενή καταναγκασμό και διαφθορά)
Άλλο συστατικό είναι η μείωση των φόρων (και των μη παραγωγικών εξόδων). Η φοροδιαφυγή μπορεί να εμφανίζεται ή να είναι απάτη, αλλά μπορεί να είναι και θέληση της πλειοψηφίας. Η μείωση φόρων και φορολογικών συντελεστών είναι η προφανής απάντηση. Απλά δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν 1.000.000 άνθρωποι φόρους, για να συντηρούν 9.000.000. Όπως δεν είναι δυνατόν να έχουν περισσότερους υπαλλήλους οι ΟΤΑ και τα ΚΕΠ, από όσους πολίτες καλούνται να «εξυπηρετήσουν».
Αυτό που λέω πάει λίγο παραπέρα από το να φορολογούμε τζόγο για να το δίνουμε σε αμνοερίφια. Δεν θέλω επιδότηση αμνοεριφίων, θέλω επιδότηση αυτάρκειας, αποκέντρωσης και αυτοαπασχόλησης. Π.χ., θέλετε φ/β; Μόνο σε κατά κύριο επάγγελμα αγρότες (έχει και κάτι αγρότες της Εκάλης…). Η φωτό και το έναυσμα, από τον Ελεύθερο Τύπο.
archaeopteryx 