Εδώ και λίγο καιρό, προσπαθώ να καταλάβω τα αίτια του παραλογισμού στην λεγόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη». Και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι παραλογισμός, αλλά οργανωμένος παραλογισμός στον οποίο συμμετέχουν δυνάμεις μεγαλύτερες από εμένα, είναι πιο δυνατός από τον κοινό νου, ή τα βιβλία της επιστήμης, ή της απλής αριθμητικής, του 1+1=2. Για να μην με παρεξηγείτε, είμαι κατά της σπατάλης ενέργειας, υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, ενάντια στην χημική ή άλλη ρύπανση, βλέπω την ζημιά της αστικής ζωής… Αλλά κάτι άλλο παίζει εδώ.
Είναι εύκολο να πω ότι ο Πρωθυπουργός είδε περίεργα όνειρα και ονειρεύεται κάποια Νέα Πράσινη Εδέμ. Είναι εύκολο να πω ότι μερικοί έμποροι είδαν πως θα βγάλουν εύκολα λεφτά πουλώντας αιολικά πάρκα, πείθοντας 3-4 ηλίθιους να τους χαρίσουν την Ελληνική γη. Είναι εύκολο να εντοπίσω ότι η απάτη χρηματοδοτείται από αύξηση στα μελλοντικά τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος. Είναι εύκολο να υποθέσω ότι υπάρχουν απώτερα σενάρια του Δυτικού κόσμου να υποτάξει με αρλουμποθεωρίες εμάς (και άλλους) τριτοκοσμικούς ανθρώπους, προκριμένου να κρατήσει το πολύτιμο πετρέλαιο για πάρτη του. Είναι εύκολο ακόμα και να δω θεωρίες συνομωσίας, για αποδόμηση της παλαιάς θρησκείας και δημιουργία νέας, όπου θα προσκυνούμε τον αέρα, και θα πληρώνουμε για το κάρβουνο… Ο απόλυτος φόρος.
Ωστόσο, πάλι κάτι δεν δένει… Μου βρωμάει ότι, ενώ η προστασία του περιβάλλοντος είναι αυτονόητη, αυτή η Πρασινάδα κάπως τείνει να μονοπωλείται από σοσιαλιστές και σοσιαλίζοντες του Δυτικού κόσμου. Κανένας Κινέζος, Ρώσος, ή Ινδός δεν συμμερίζεται αυτές τις αρλούμπες. Μου βρωμάει επίσης επειδή μου θυμίζει κάτι χιππίζοντες και αριστερίζοντες ακαδημαϊκούς (οικονομέτρες και προγραμματιστές που βαφτίστηκαν systems dynamicists) της δεκαετίας του ’70 που προανήγγειλαν το τέλος του κόσμου, μέχρι το …1990, αλλά το αναθεωρούν κάθε τόσο και το μεταθέτουν πιο πέρα.
Και με τρομοκρατεί, επειδή την προώθηση αυτών των αριστεριζουσών, νέο-χίππικων, αλλοπρόσαλλων δοξασιών, τις προωθεί ικανή και σημαντική μερίδα των Δυτικών ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων δήθεν αξιόλογων εντύπων όπως το Scientific American και το National Geographic (που συμπτωματικά εκπροσωπείται στην Ελλάδα από τον ΔΟΛ). Για την ακρίβεια, δεν το προωθεί, το προωθούσε. Με αποκορύφωμα της παραμονές της Κοπεγχάγης, το φθινόπωρο, οπότε και έσκασε (δεν έχω αμφιβολία ότι δεν έσκασε τυχαία) και όλο το θέμα με το Climategate.
Οι αρπαχτές είναι προφανείς. Οι κρατικοδίαιτοι φαίνονται ξεκάθαρα. Οι άσχετοι, οι παραμυθιασμένοι, οι πουλημένοι, επίσης. Κάτι άλλο παίζει. Τώρα που μου έχει μπει στο κεφάλι, αρχίζει και εξηγεί πολλά. Εξηγεί, ας πούμε, τον απερίγραπτο Al Gore που αφού έχασε τις εκλογές στον άλλο περίεργο, ανέβηκε στον άμβωνα και έπεισε την υφήλιο ότι ο πλανήτης ζεσταίνεται, ότι έρχεται η συντέλεια του κόσμου, ότι φταίμε εμείς, οι άνθρωποι, και πρέπει να μετανοήσουμε κάνοντας διάφορα πράγματα που έχουν μία κατάληξη: Να πληρώνουμε φόρο ύπαρξης. Και σε μερικές περιπτώσεις, να πληρώνουμε εκούσια, με την θέλησή μας!
Ψάχνοντας σύνδεση ωστόσο μεταξύ του Club of Rome , που ήταν πίσω από το Limits to Growth , με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, (που μάλλον δεν έχει, αν και η Λέσχη φαίνεται να χρησιμοποιεί κάτι ίδιες ιδέες), βρήκα αυτό: Η Αρχιτεκτονική της Σύγχρονης Πολιτικής Δύναμης.
Δεν το έχω διαβάσει όλο, δυστυχώς είναι στα αγγλικά, και όσο έχω διαβάσει, περνάει το τεστ του κοινού νου, και όταν το έχω διαβάσει όλο, θα σας πω. Ωστόσο, σας συνιστώ να το δείτε… Λέει, π.χ., κάπου ότι τα δημητριακά που χρειάζονται για να γεμίσουν το ντεπόζιτο ενός μεγάλου αυτοκινήτου με αιθανόλη, φτάνουν για να ταϊσουν έναν άνθρωπο, έναν χρόνο… Λέει και άλλα, πολύ πιο ενδιαφέροντα, για τον σοσιαλισμό, την ανελευθερία, και την προσπάθεια να αρπάξουν μερικοί πολλή εξουσία. http://www.mega.nu/ampp/
archaeopteryx 