Θα μείνω σε αυτό το θέμα. Η λεγόμενη «ιδιωτικοποίηση» της ΔΕΗ είναι κάτι που μαγειρεύεται από την εποχή Σημίτη, έχει πολλές πτυχές και πολλά επίπεδα κοροϊδίας, και ελπίζω να τα πιάσω ένα-ένα, και μερικά συμπεράσματα θα φανούν, ακόμα κι αν δεν ξέρω …σε τι βάθος εξορύσσεται, σήμερα που γράφω, ο λιγνίτης.
Αν προσέξατε τον τίτλο της ανάρτησης, διαχωρίζει το ερώτημα «πόσο κάνει» από το ερώτημα «πόσα πιάνει». Ακούγεται ψιλά γράμματα, αλλά δεν είναι. Είναι μία από τις πηγές παρεξήγησης και παραπλάνησης.
Το «πόσο κάνει» αναφέρεται στην θεωρητική, εκ των προτέρων, ή ex ante, αξιολόγηση. Μία θεωρητική αξία συμβολικής σημασίας, που δεν είναι άχρηστη σαν έννοια, αλλά που δεν έχει καμία σχέση με την μείωση του χρέους. Το «πόσα πιάνει» αφορά στο πόσα μετρητά μπορείς να εισπράξεις πουλώντας, με την υπόθεση ότι αυτά τα μετρητά πάνε για την μείωση του χρέους. Οι δύο αυτές έννοιες απέχουν πάρα πολύ και σαν έννοιες, και σαν αριθμοί.
Η εξήγηση αυτής της διάστασης, είναι στο κουίζ που έβαλα στην προηγούμενη ανάρτηση, για τον ΟΤΕ και την Deutsche Telecom, και που απάντησε, σωστά, ένας ανώνυμος. Αλλά να σας φρεσκάρω, λίγο, την μνήμη σας:
Ο ΟΤΕ ήταν μέχρι το 1998-99, σχεδόν ταμπού, βασικά λόγω των 1 ή 2 διαπλεκομένων συμφερόντων, που έλεγχαν τις Διοικήσεις του, τις πολιτικές ηγεσίες, και τους συνδικαλιστές. Η λέξη «ιδιωτικοποίηση» είχε καταφέρει να γίνει κακή επί Μητσοτάκη. Με την σύγκλιση των επιτοκίων και την άνοδο του ΧΑ, εφευρέθηκε η λέξη «μετοχοποίηση», δηλαδή η συμμετοχή επενδυτών στο μετοχικό κεφάλαιο. Η μετοχοποίηση σήμανε την άντληση κεφαλαίων από την αγορά, κάποια ρευστότητα για το Κράτος που ήταν μέτοχος, και, το πιο σημαντικό για την κουβέντα, την δημιουργία μίας ενδιάμεσης κατηγορίας μετόχων, που θα μπορούσαν και θα είχαν το δικαίωμα να πουλήσουν σε ιδιώτη, από τον χώρο των τηλεπικοινωνιών, χωρίς πολιτική κριτική. Όπερ και έγινε, όταν πούλησε η Μαρφίν το 20% στην Deutsche Telecom. Μεμπτό; Όχι αναγκαστικά, αν και δεν ξέρω κατά πόσον παραβιάστηκε κάποια πτυχή του Νόμου 2000 περί Αποκρατικοποιήσεων. Αυτό που ξέρω σαν σίγουρο φάουλ ήταν ότι βρέθηκε η Deutsche Telecom, όχι με το 20% του κεφαλαίου, αλλά με το Management! Ποιός της εκχώρησε το Management; Με ποιά διαφανή διαδικασία; Αυτό είναι αποκρατικοποίηση από την πίσω πόρτα, του μεσονυκτίου, πείτε την ότι θέλετε, αλλά μόνο διαφανής δεν ήταν. Στημένη δουλειά ήταν, και δεν με ενοχλεί, καθ εαυτή, αλλά σίγουρα δεν είναι δεδομένο ότι ήταν συμφέρουσα ούτε για τον καταναλωτή, ούτε για τον φορολογούμενο, για τον ΟΤΕ, δεν ξέρω, και σίγουρα συμφέρουσα για την Μαρφίν, που έπαιξε τον ρόλο του ενδιάμεσου.
Ερωτώ, λοιπόν: Πόσα λεφτά πήρε το Δημόσιο από την λεγόμενη αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ; Σχεδόν τίποτα σε σχέση με την λεγόμενη αξία, την a priori αξιολόγηση του ΟΤΕ. Αυτό, δεν είναι κακό, καθ’ εαυτό, οι ιδιωτικοποίησεις δεν έχουν, αναγκαστικά, ταμειακό κίνητρο, αλλά έτσι είναι.
Και πόσο κάνει ο ΟΤΕ σήμερα; Το euro2day λέει ότι έχει 490 εκατομμύρια μετοχές και κάθε μία κάνει €7,30, δηλαδή ο ΟΤΕ κάνει περίπου €3,6 δις. Και πόσο θα έπιανε το Δημόσιο ή κάποιος θεσμικός επενδυτής εάν πήγαινε να πουλήσει το ποσοστό που κατέχει; Περίπου τίποτα, ιδίως εάν έχει μεγάλο πακέτο…
Και εάν η συγκυρία ήταν καλή, και εάν μπορούσαν να αντληθούν λεφτά από το ΧΑ, ποιός νομίζετε θα τα ήθελε και ποιός θα επέβαλε την θέλησή του; Το Δημόσιο που θέλει λεφτά να ξεπληρώσει χρέος; Ή η DT είτε για τον OTE, είτε για δικές της ανάγκες ρευστότητας; Μάλλον η DT (και θα επικαλεσθεί… ούουουου… απασχόληση, επενδύσεις, εργαζόμενους…). Δηλαδή, πόσα πιάνει το πακέτο του ΟΤΕ που έχει σήμερα το Δημόσιο; Τίποτα. Ή, όπως είπε ο ανώνυμος, ό,τι έχει ευχαρίστηση η DT. Και σας το λέω εγώ, η DT δεν έχει καμία ευχαρίστηση να εκταμιεύσει υπέρ τρίτου. Q.E.D., τίποτα.
Θα φτάσω στην ΔΕΗ, ελπίζω το μάθημα περί πόσο κάνει και πόσα πιάνει να ήταν διαφωτιστικό.
Κι αν δείτε τον ΟΤΕ να ανεβαίνει, και την DT να ανέχεται πωλήσεις τρίτων στην αγορά, πάει να πει ότι η DT δεν ενδιαφέρεται για τον έλεγχο του ΟΤΕ, και, ότι με την πληροφόρηση που έχει, ο ΟΤΕ πάει για …άλλα. Αλλά αυτό δεν αφορά, ακόμα, την ΔΕΗ.
archaeopteryx 