Ρωτήθηκαν 200 fund managers (ναι, οι κακοί που διαχειρίζονται λεφτά άλλων) και κατέληξαν ότι ανησυχούν ότι πρόκειται να σκάσουν φούσκες και η πράσινη ενέργεια είναι πρώτη στην λίστα. Αυτά εξ αιτίας της πιστωτικής κρίσης (δηλαδή του κραχ του 2008) και, εικάζω, για την Αμερικανική αγορά.
Μία φούσκα φτιάχνεται όταν οι πονηροί καρχαρίες , έχοντας βγάλει λεφτά, φτιάχνουν στόρυ, παραμύθι, και προσελκύουν την μαρίδα να επενδύσει για να βγάλει και αυτή, μπαίνει η μαρίδα και ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτα, και η φούσκα σκάει. Ανάμεσα στους καρχαρίες και τις μαρίδες είναι οι fund managers. Αυτοί δεν είναι αλάνθαστοι, αλλά πληρώνονται για να προσέχουν.
Η Ευρώπη είναι διαφορετική από την Αμερική. Η μαρίδα είναι υποχρεωμένη να μπει, θέλει δεν θέλει, από Γερμανική μπότα, με συγχωρείτε, τον Νόμο για τις Ταρίφες (βλ. τις Ορδές των Ηλιθίων) με παμπόνηρους πλασιέ, βρώμικους ή χαζούς πολτικούς, ψωνισμένες Υπουργούς, και χωρίς προσεκτικούς fund managers. Η φούσκα σκάει όταν καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και ο καταναλωτής. Για αυτό προτιμώ την Αμερική. Δεν χρειάζεται να διαλύσει το σύμπαν για να ξεσκεπαστεί μια απάτη.
Στην Ελλάδα, ο μόνος τρόπος να σκάσει η φούσκα, χωρίς πρώτα να πεθάνουμε, είναι το ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Αν ξέραμε πόσο τσούζει… Θα το κάναμε τώρα, και όχι όταν δεν θα είχαμε…
Η πράσινη φούσκα είναι από εδώ. Δεν θα αναφέρω τον Τραπεζίτη που αφού μας καλλιέργησε «επενδυτική νοοτροπία» το 2000, κυκλοφορεί και μας μαθαίνει «πράσινη νοοτροπία» τα τελευταία 2-3 χρόνια… Να άλλος ένας λόγος που προτιμώ την Αμερική. Έχει Rikers Island. Βέβαια, εκεί, η Ζήμενς πλήρωσε κάτι πρόστιμα, αλλά είναι έξω, και αυτή…
archaeopteryx 