Το μερκαντιλιστικό παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος της «Ευρώπης»

Το παραπάνω γράφημα (μεγαλώνει με κλικ) είναι, νομίζω, ο ορισμός του zero-sum game. Εξάγουν, εισάγουμε. Φτιάχνουν κανόνες για να εισάγουμε αυτά που εξάγουν. Βάζουν (και που ‘σ’ ακόμα) πράσινες προδιαγραφές για να περιορίσουν εισαγωγές τρίτων. Όλα υπέρ εξαγωγών (τους).  Οι πρακτικές τους και η φιλοσοφία τους έχει όνομα, και λέγεται «μερκαντιλισμός»

Χαζεύοντας την μπλογκόσφαιρα, θα δείτε πολλές θεωρίες για το τι μᾶς φταίει. Φταίει, ο καπιταλισμός, οι κερδοσκόποι, οι
νεοφιλελεύθεροι του Chicago, ο καζινοκαπιταλισμός, οι ανεξέλεγκτες αγορές (και για μερικούς πιο σκληροπυρηνικούς φταίνε και οι Εβραίοι ή/και οι μασόνοι που είναι πίσω από όλα αυτά).  Εγώ νομίζω ότι αυτά μας έχουν σερβιριστεί για αποπροσανατολισμό, και ο σερβιτόρος δεν είναι άλλος από τον πραγματικό ένοχο, που νομίζω είναι ο μερκαντιλισμός.

Στον μερκαντιλισμό η προτεραιότητα είναι ο σχεδιασμός και η προώθηση  των εξαγωγών και των θετικών εμπορικών ισοζυγίων σαν μέσο ευημερίας και ασφάλειας. Ο μερκαντιλισμός περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων δίκτυο αποικιών, απαγόρευση εμπορίου μεταξύ αποικιών και τρίτων, μονοπωλιακές προτιμήσεις σε προκαθορισμένες αγορές, επιδότηση των εξαγωγών, μεγιστοποίηση τοπικών πόρων, περιορισμό της εσωτερικής κατανάλωσης με έμμεση παρεμπόδιση εισαγωγών (πχ με ειδικές προδιαγραφές, διοικητικά μέτρα,  γραφειοκρατία κλπ), απαγόρευση εξαγωγής χρυσού ή ασημιού, και ενθάρρυνση σώρευσής τους.  Απαγορεύονται π.χ. οι εισαγωγές πραγμάτων που μπορούν να παραχθούν τοπικά.  Οι μερκαντιλιστές αντιμετωπίζουν την οικονομία σαν zero-sum game, και αποσκοπούν σε «ενοίκια» από όπου μπορούν. Ο μερκαντιλισμός αποσκοπεί σε μεγιστοποίηση της παραγωγής, ελαχιστοποίση του κόστους, και δεν ενθαρρύνει την τοπική κατανάλωση, ή την πολλή παιδεία ή ελεύθερο χρόνο για τις χαμηλές τάξεις (για να μην γίνουν τεμπέληδες και διεφθαρμένοι).

Ο μερκαντιλισμός αναπτύχθηκε πολύ στην Γαλλία επί Λουδοβίκου του 14ου μεταξύ 1660 και 1680, και ήταν πρακτική και στην Αγγλία, και απορρίφθηκε και από την Αγγλία και την Γαλλία τον 19ο αιώνα. Χωρίς να είμαι ιστορικός οικονομολόγος, ξέρω ότι ο Adam Smith (ο κακός με την ελευθερία της αγοράς) και αργότερα ο Ricardo (με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα) ήταν πολέμιοι του μερκαντιλισμού, και η Αγγλική Αυτοκρατορία βασίστηκε περισσότερο στο ελεύθερο εμπόριο. Το πιο σύστημα προτιμάτε, δεν με αφορά, εγώ ξέρω πιο προτιμώ και ξέρω ότι μερικοί από εσάς φαντάζεστε άλλα πράγματα.

Ωστόσο το ευρωπαϊκό σύστημα δουλεύει (για την ώρα, μέχρι να υλοποιήσουν κάποιο επόμενο στάδιο)  με λεφτά και συμβατική λογιστική. Τα αρνητικά ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών χρηματοδοτούνται με δάνεια. Το παραπάνω γράφημα δείχνει ποιοί δάνειζαν τα τελευταία 10 χρόνια, και ποιοί δανειζόταν, και ο Zerohedge, λέει ότι αυτή η φούσκα ίσως σκάσει.  Εξ άλλου,  το πρώτο-πρώτο μάθημα λογιστικής που πήρα είχε το παράδειγμα της εταιρίας που αυξάνει  τους τζίρους και τα κέρδη της πουλώντας με βερεσέ, και φαλιρίζει.

Βέβαια, ο Zerohedge, και ο δάσκαλος στο πρώτο μάθημα, δεν ξέρουν την περίπτωση του βερεσέ που υποκαθίσταται από ενυπόθηκα δάνεια, ούτε είπε ο δάσκαλος ότι ο πωλών επί πιστώσει μπορεί και να αποσκοπούσε  στο ακίνητο που είχε δοθεί σαν εξασφάλιση…  Αυτά μόνο οι τραπεζοϋπάλληλοι που ασχολούνται με επίδικα και εκκαθαρίσεις εν λειτουργία τα ξέρουν.  Το αποτέλεσμα;  Να το:

http://www.zerohedge.com/news/explaining-european-%E2%82%AC25-trillion-liquidity-catch-22-closed-loop

TARGET imbalances: Financing the capital-account reversal in Europe

http://soberlook.com/2012/02/target2-imbalances-reference-guide.html

http://soberlook.com/2012/03/bundesbanks-balance-sheet-expands-due.html?utm_source=BP_recent

http://www.scoop.it/t/eurozone/p/1365659265/germans-own-a-second-property-it-s-called-greece

Δείτε, αν θέλετε, και το Project Europe και ο Ευρωπαϊκός Νότος.

Τα «Target Imbalances» δείχνουν ότι οι Γερμανικές Τράπεζες έχουν αρχίσει και παίρνουν περισσότερο ρίσκο, και ότι χρεοκοπία ενός μέλους ή των τραπεζών του θα έχει συνέπειες στην ίδια την Γερμανία. Αυτό, από μόνο του είναι αύξηση συστημικού ρίσκου στην Γερμανία.   Λέει επίσης, ότι ίσως έτσι (ανελέυθερα) θα πηγαίνει το πράγμα.  Και άλλες χώρες, μεγαλύτερες από εμάς είναι ίσως το πρόβλημα (κάτι που πολλοί λένε από την αρχή). Ίσως θα ανήκουμε όλοι στην Γερμανία.

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s